اسفنکتر خارجی مقعد کجا قرار دارد؟

اسفنکتر خارجی مقعد در محل تلاقی بسیاری از فیبرهای عضلانی پیچیده قرار دارد و فضاهای آناتومیک زیادی به آن مربوط می شود. قسمتی عمیق به شکل یک لوله در اطراف قسمت بالاتر اسفنکتر داخلی مقعد تشکیل می دهد، در حالی که قسمت سطحی قسمت پایینی اسفنکتر داخلی مقعد را احاطه می کند. قسمت زیر جلدی لبه مقعد را احاطه کرده و تحتانی ترین فیبرهای آن از اسفنکتر داخلی مقعد امتداد دارند. موقعیت آن منجر به چین های معمولی شده که در خارج از مقعد دیده می شود.

اسفنکتر خارجی مقعد به همراه رباط آنوکوکسیژیال و عصب مقعد تحتانی در مثلث مقعد قرار دارد. بخشی از دیواره خلفی داخلی حفره ایسکیوآنال را تشکیل می دهد.

خونرسانی به این ناحیه چگونه است؟

کلینیک زارعی بیان میکند؛ شریان های رکتوم تحتانی اعصاب رکتوم تحتانی را دنبال می کنند و خون را به اسفنکتر خارجی مقعد می برند. آنها شاخه های انتهایی شریان های پودندال داخلی هستند که از شریان ایلیاک داخلی سرچشمه می گیرند.

اسفنکتر داخلی مقعد

اسفنکتر داخلی مقعد، IAS، (یا اسفنکتر آنی اینترنوس) حلقه ای از ماهیچه صاف است که حدود 2.5 تا 4.0 سانتی متر از کانال مقعد را احاطه کرده است. ضخامت آن حدود 5 میلی متر است و از تجمع فیبرهای عضلانی دایره ای صاف (غیر ارادی) در داخل راست روده تشکیل می شود. به طور کلی در حدود 6 میلی متر از روزنه مقعد خاتمه می یابد.

اسفنکتر داخلی مقعد به اسفنکتر آنی خارجی کمک می کند تا دهانه مقعد را مسدود نگه داشته و به دفع مدفوع کمک می کند. عمل آن کاملا غیر ارادی است. معمولاً در حالت حداکثر انقباض مداوم است تا از نشت مدفوع یا گازها جلوگیری شود. تحریک سمپاتیک باعث تحریک و حفظ انقباض اسفنکتر می شود و تحریک پاراسمپاتیک آن را مهار می کند. در پاسخ به اتساع آمپول رکتوم آرام می شود و برای حفظ خودداری نیاز به انقباض ارادی پوبورکتالیس و اسفنکتر خارجی مقعد دارد.

ساختار اسفنکتر داخلی

اسفنکتر داخلی مقعد، بخش انتهایی ضخیم لایه دایره ای درونی ماهیچه صاف روده بزرگ است. از خط پکتینات (اتصال آنورکتال) از ناحیه پروگزیمال تا نزدیکی دهانه مقعدی به صورت دیستال امتداد می یابد (پایان انتهایی قابل لمس است). رشته های عضلانی آن به صورت مارپیچی (نه دایره ای) مرتب شده اند.

در انتها نوع داخلی، با اسفنکتر خارجی مقعد تماس دارد اما جدا از آن است.

روش عملکرد و وظیفه

اسفنکتر در حالت استراحت منقبض می شود، اما به طور انعکاسی در شرایط خاصی شل می شود (به ویژه در هنگام اجابت مزاج).

شل شدن گذرا بخش پروگزیمال آن با اتساع رکتوم و انقباض رکتوم پس از صرف غذا (به ترتیب رفلکس مهاری مقعدی و رفلکس نمونه برداری) اتفاق می افتد در حالی که قسمت انتهایی اسفنکتر منقبض می شود و اسفنکتر مقعد خارجی برای حفظ خودداری منقبض می شود. این آرامش گذرا اجازه عبور مدفوع به کانال مقعدی را داده که بعد از پر شدن رکتوم احساس می شود.