روشهای پیشگیری از بی اختیاری مدفوع

روشهای جراحی برای درمان بی اختیاری مدفوع به طور کلی برای موارد شدید بی اختیاری مدفوع توصیه می شود. چندین گزینه جراحی را در ادامه معرفی کردیم:

اسفنکتروپلاستی: انتهای پاره شده اسفنکتر مقعدی به هم نزدیک می شود تا عضله تقویت شده و اسفنکتر مقعد سفت شود.
پیوند عضله: عضله گراسیلیس از قسمت داخلی ران منتقل می شود و در اطراف عضله اسفنکتر مقعد قرار می گیرد تا قدرت و حمایت بیشتری داشته باشد.
اسفنکتر مصنوعی. اسفنکتر مصنوعی یک حلقه سیلیکونی است که در اطراف مقعد کاشته می شود. اسفنکتر مصنوعی را به صورت دستی تخلیه می شود.
کولوستومی: برخی از افرادی که بی اختیاری مدفوع شدید دارند، برای کلستومی تحت عمل جراحی قرار می گیرند. در طی جراحی کولوستومی، جراح انتهای روده بزرگ را به سمت دیواره شکم هدایت می کند. یک کیسه یکبار مصرف به شکم در اطراف استوما، که بخشی از روده است که به سوراخ ایجاد شده از طریق شکم متصل است، وصل می شود. پس از اتمام جراحی، مدفوع دیگر از مقعد عبور نمی کند، بلکه از استوما به کیسه یکبار مصرف تخلیه می شود.

برای پیشگیری از بی اختیاری مدفوع، می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:

حفظ سلامتی دستگاه گوارشی با تغذیه مناسب، مصرف آب کافی و فعالیت بدنی منظم
استفاده از داروهای ضد دردهای غیر اپیوئیدی به جای داروهای اپیوئیدی
کاهش استرس و اضطراب با روش‌های مانند ماساژ، یوگا، تنفس عمیق و مدیتیشن
درمان بیماری‌های گوارشی و عصبی به موقع
استفاده از تکنولوژی‌های جدید مانند الکترواستیمولاسیون (تحریک الکتریکی عضلات) یا تحریک عصبی الکتریکی (TENS) برای بهبود عملکرد عضلات و عصب‌های گوارشی.

تشخیص بی اختیاری مدفوع چگونه است؟

برای تشخیص بی اختیاری مدفوع، پزشک ممکن است از روش‌های مختلفی استفاده کند، از جمله:

بررسی تاریخچه پزشکی بیمار
بررسی علائم و نشانه‌های بیمار
آزمایشات خون و مدفوع
آزمایش‌های تصویربرداری مانند اندوسکوپی، کولونوسکوپی، رادیولوژی، سیگموئیدوسکوپی و سونوگرافی
انجام تست‌های عصبی مانند تست عصب‌های حرکتی و حسی
انجام تست‌های عضلانی مانند الکترومیوگرافی (EMG) و تست عضلات کرسی

با توجه به نتایج این تست‌ها، پزشک می‌تواند تشخیص دقیق‌تری درباره بی اختیاری مدفوع بدهد و برای درمان مناسب تر دستورالعمل‌های لازم را ارائه کند.