روش های تشخیص و آزمایشات سندرم دفع سخت چیست؟
هنگامی که برای پزشک به طور کامل علائم خود را شرح دادید، آزمایشاتی را برای کسب اطلاعات بیشتر توصیه می کند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- آزمایش دیجیتالی رکتوم. این اولین روش است که معمولاً یک معاینه فیزیکی با استفاده از انگشتان دستکش روغن کاری شده است. پزشک در آزمایش دیجیتالی رکتوم می‌تواند به دنبال انسداد، علل درد و نشانه‌های افتادگی اندام باشد و همچنین رفلکس‌های عضلانی شما را آزمایش کند.
- دفکوگرافی. تصویربرداری با اشعه ایکس یا ام آر آی از داخل بدن شما در حالی که سعی می کنید مدفوع کنید. تکنسین مراقبت های بهداشتی شما یک ماده پزشکی را به مقعد شما تزریق می کند تا مانند مدفوع به بیرون فشار دهید. شما این کار را در یک اتاق عکاسی خصوصی انجام خواهید داد در حالی که اعضای بدن شما را روی صفحه کامپیوتر در بیرون تماشا می کنند.
- مانومتری آنورکتال. این تست میزان کارکرد عضلات و اعصاب شما برای بیرون راندن مدفوع را اندازه گیری می کند. یک کاتتر با یک بالون متصل به رکتوم شما وارد می شود و بالون با آب گرم باد می شود. انتهای دیگر کاتتر به دستگاهی متصل است که فعالیت عضلانی شما را اندازه گیری می کند.
روش های درمان
از آنجایی که دلایل سندرم دفع سخت پیچیده بوده و عوامل زیادی در آن دخیل هستند، روش های درمان چند جانبه ای برای رفع این عارضه به کار گرفته می شود. اکثرا در موارد بسیار حاد جراحی لازم بوده و این سندرم در خانه با روش هایی که پزشک معرفی می کند قابل درمان است. در برخی موارد ممکن است حتی بعد از جراحی این عارضه برگردد.علائم ممکن است ادامه یابند یا عود کنند. اغلب هنوز عوامل دیگری برای رسیدگی وجود دارد که شاید هنوز کشف نشده باشد.
برای همه افراد، ارائه دهندگان پزشک درمان را با توصیه های زیر شروع می کند:
- فیبر رژیمی بیشتر، به مقدار 30 تا 40 گرم در روز.
- مصرف آب بیشتر، با هدف بیش از 2 لیتر در روز.
- نرم کننده یا ملین مدفوع، تنقیه خانگی و آبیاری روده بزرگ.
- یوگا و تکنیک های آرام سازی هدایت شده.
برای علائم عصبی و روان تنی که تا دو سوم افراد را تحت تاثیر قرار می دهد، روشهای زیر را توصیه میکند:
- درمان بیوفیدبک، به ویژه برای آنیسموس و اختلال عملکرد کف لگن.
- روان درمانی، در صورت نیاز.
برای مشکلات آناتومیکی مانند افتادگی اندام، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ممکن است در صورت شکست سایر درمان ها، جراحی را توصیه کنند. رویه های ممکن عبارتند از:
- کولپورافی خلفی برای رکتوسل، برای بازگرداندن رکتوم افتاده به جای خود.
- برداشتن رکتوم ترانس مقعدی (STARR) برای رکتوسل و انواژیناسیون، برای تقویت دیواره اتصال آنورکتال قدامی.
- رکتوپکسی برای پرولاپس رکتوم، بازگرداندن راست روده به موقعیت طبیعی خود، برای تقویت عضله های آن. گاهی اوقات، این روش همچنین شامل برداشتن بخشی از کولون شما می شود.
Comments
Post a Comment